مامانی لوزت مفالک!

سلام به مامان خوب خودم.

از اونجاهی که من از همین حالا حتی به عنفان یه کرم کوشولو موجودیت دالم و از تمام حقوق قانونی و طبیهی یه موجوت زنده برخولدارم، در مقام فلزند ارشد شوما بل خودم لازم میدونم که لوز مادلو بهت تفریک بگم.

میخواستم جلو جلو (شما بهش میگین پیشاپیش!) به خاطر همه زحمتایی که میکشی تا من بزلگ بشم، ازت مرسی!

به خاطل ٩ ماهی که قراره از توی شکمت دست بکنم تو حلقت و باعث حالت تهولت بشم، بهت لگد بزنم و سیخونک و غلغلکت بدم (به قول بچه محلا: خِتی مِتی!) و هی روی کمرت شیرجه بزنم و تو از درد کمر و سنگینی بقچه ای که بستم به شکمت کلافه بشی اما با تمام ایناصبولانه و با لبخند منتظر دیدنم بمونی، ازت موتوشکرم. (واای مامانی، واقها" چه تحملی دالی ها!)

به خاطل درد تحمل ناپذیر به دنیا اومدنم و دردسرای بعدیش واقها" ببشخید، بوخودا اگه یه جور کم دردتر میشد بزنم بیرون، حتما" حتما" از یه راه دیگه در میومدم و نمیزاشتم کار به خون و خونلیزی و چاقوکشی بکشه.

به خاطر همه شبایی که قراره من گریه بُتونم و شوما نخوابی و منو مث گیتار بخل کنی ازت تشکل کنم!

به خاطر اینکه هی شیر میخورم و هی بالا میارم و هی گلاب به روت خودمو خلاب می کنم بوخودا شرمنده ام، وختی می بینم دستات از شستن زیاد شونصد تا لباس و پیشبند و وسایل من پوست پوست شده و گاهی وختا از شدت خستگی در حال شیر دادن به من چشات میره، نمیدونی چقد دلم بلات میسوزه، فک نکن اینالو نمیبینم و حواسم نیست ها! ولی به جون دیوید (گاو خال خالیتو میگم که خیلی دوسش داری) کالی از دستم برنمیاد...

به خاطر اینکه هی ملیض میشم و هی گریه می تونم و هی آب دماخم آویزونه وتو هم هیچ کالی نمی تونی واسم بکنی و هی غصه میخوری؛ مهذرت!

به خاطر اینکه تا ظرف غذا رو میاری نزدیکم پنج تا انگشت مبارکو فرو می کنم توش و میمالم به هیکل نازنینم ببخش دیگه، خب بچه ام، بچه باید بازی کنه تا استهداداش شوکوفا بشه!

به خاطر اینکه هی دلم میخواد وقتی از سر کار میای و کلی خسته ای و یه عالمه کار نکرده داری، ازت میخوام همه چیو ول کنی و منو ببری پارک هواخوری، لوطفا" درکم کن، بچه به هواخوری احتیاج داره آخه!

به خاطر اینکه برعکس شما بچه های دیروز پریروزی تا یه دونه ٢٠ میگیرم یا کار نسبتا" خوبی ازم سر میزنه، هی مستقیم و غیر مستقیم ازت کادو می خوام ، توجه داشته باش که بچه های امروزی احتیاج به عوامل انگیزشی دارن و اصلا" فکر نکن اینا یه جور باجه!!

به خاطر اینکه گاهی بد حرف میزنم، رفتارای دور از انتظار شما رو انجام میدم و باعث دردسرتون میشم، چیکار میشه کرد دیگه؟زمونه عوض شده داداش!، نیازا عوض شدن، درخواستا عوض شدن، توقع ها عوض شدن، دنیای ما با دنیای شوما فرق فوکوله!

به خاطر اینکه به جای گوش دادن به نصیحتای تو و بابایی ترجیح میدم هی چپ و راست خرابکاری به بار بیارم و اسمشو بزارم «تجربه کسب کردن»، از تو یکی انتظار نداشتم دیگه مامان فرهیخته! مگه خود شماها چطوری زندگی کردین؟ از اول همینطوری همه چیزو میدونستین؟ خب شماهام اشتباه زیاد کردین تا به اینجا رسیدین دیگه!

به خاطر اینکه گاهی «دوست ناباب» باعث میشه به «زغال خوب» فکر کنم و امید و آرزوهای تو و بابایی یادم میره، چیه؟ انتظار داری ازت عذرخواهی کنم؟ عمرا"!

به خاطر اینکه به حرفاتون گوش نکردم و ازتون دور شدم و نزدیک بود بدبخت و بیچاره بشم ولی شما به موقع نجاتم دادین و منو به مسیر درست زندگی راهنمایی کردین، واقعا" ازتون ممنونم.

به خاطر اینکه تا لحظه آخر عمرتون از حمایت و تلاش برای خوشبختی من دست برنداشتید و عمرتونو به پام ریختین و خودتون مث شمع آب شدین؛ ازتون سپاسگزارم.

به خاطر اینکه درس زندگی رو به من آموختین و بهم نشون دادین که چیزای بسیار زیبایی هم توی دنیا وجود دارن که ارزش زندگی و تلاش و مبارزه رو دارن، درود!

مامانی جونم، خسته نباشی! امیدوارم روزی برسه که بتونی به معنای واقعی به وجود من افتخار کنی و حاصل دسترنجتو پربار و زیبا ببینی.

مامانی جونم، دوستت دارم شدید! به مدت مدید!

از طرف : پرنیان تو!